vrijdag 29 februari 2008

Wie is er aan de macht in Afghanistan?

Mike McConnell, de coördinator van de Amerikaanse inlichtingendiensten, heeft woensdag gezegd dat de Taliban volgens Amerikaans onderzoek opnieuw tien procent van het land beheersen. De regering controleert 30 procent. De rest is in handen van “de stammen”.

Een paar weken terug zei defensieminister Robert Gates nog dat de NAVO succes heeft geboekt in 2007 en dat de Taliban geen land controleren.

Ondanks zijn benadering, zei McConnell dat de Taliban flink is uitgedund. Hij meldt wel een opleving in het gebruik van bermbommen en zelfmoordaanslagen, zoals in Irak.

Daarnaast komen ze naar een gebied waar “we ons hebben teruggetrokken, of ze laten hun invloed gelden in een dorp of regio wanneer we er niet zijn”.

De internationale troepenmacht beschikt over te weinig militairen om een gebied in handen te houden. Het zijn geen nieuwe dingen die er worden geconstateerd. Alleen de procenten over invloedssferen verschillen weer eens.

McConnell benadrukte de noodzaak om niet alleen de veiligheidssituatie te verbeteren, maar ook om voor een beter bestuur te zorgen. Hij merkte op dat de centrale overheid maar 30 procent van Afghanistan controleert. De rest van het land staat onder invloed van plaatselijke stammen.

Waarnemers noemen daarnaast veelvuldig de macht die krijgsheren uitoefenen in Afghanistan.

In de internationale pers wordt president Hamid Karzai wel eens "de Burgemeester van Kabul" genoemd. Toch heeft hij vaak oproepen gedaan tot verzoening.

Vorig najaar kwam de Senlis Council, een internationale denktank die zich bezighoudt met de situatie in Afghanistan, met een rapport waaruit bleek dat de Taliban prominent aanwezig is in meer dan 50 procent van het land.

Het is ondertussen niet ongewoon geworden dat er steeds weer andere percentages worden genoemd, en ook de visies van regeringen, generaals, inlichtingenmensen en hulporganisaties verschillen vaal sterk over de aanpak van de situatie in het Aziatische land.

Maar ondertussen is er in 2007 een recordaantal van 6.500 doden gevallen in het land en bleek uit een kaart van de Verenigde Naties vorig najaar dat de veiligheidssituatie de afgelopen twee jaar ernstig verslechterd is.

Pakistan
McConnell prees verder Pakistan voor de steun aan de VS, en zei dat er geen enkel ander land is dat zoveel tegen het terrorisme doet als dat land.

Desondanks zei generaal Michael Maples, directeur van het Inlichtingen Agentschap van Defensie, dat de Pakistaanse inspanningen tegen de Qaeda en de Taliban in de onbestuurde stammengebieden weinig effect hebben gesorteerd.

Maples en McConnell toonden verder beiden hun ongerustheid over de voortgang van het werven van rekruten door de Qaida om aanslagen te plegen tegen de VS en de bondgenoten en de poging om de beschikking te krijgen over massavernietigingswapens.

De Amerikaanse senator Joe Biden, die juist terug is uit de regio, noemde de grens tussen Afghanistan en Pakistan een “supersnelweg” voor extremisten.

Biden bracht als belangrijkste boodschap “dat Afghanistan de vergeten oorlog is en Pakistan de verwaarloosde grens”.

Maar voor landen als Canada, Groot-Brittannië en Nederland is Afghanistan absoluut geen vergeten oorlog. Deze landen zitten er midden in en er sneuvelen militairen in dat land.

In de Verenigde Staten wordt Afghanistan vaak aangeduid als “de vergeten oorlog” omdat er veel meer aandacht is voor de oorlog in Irak.

Volgens Biden “dreigt Afghanistan te mislukken omdat het nooit een prioriteit is geweest, maar dat wel moet worden”.

Hij betoogde verder dat de grens tussen Pakistan en Afghanistan beschouwd moet worden als “het centrale front in de oorlog tegen terreur”.

Dit zei de voormalige Britse premier Tony Blair vorig jaar ook over de Zuid-Afghaanse provincie Helmand. Blair was van mening dat in de provincie Helmand, die in het zuiden ervan aan Pakistan grenst, de strijd om de 21ste eeuw wordt uitgevochten.

De stammengebieden in het westen van Pakistan werden in 1893 toegevoegd door de Britten aan Brits-Indië door het trekken van de Durand-Lijn midden door het gebied van de Pathanen, om zo de invloedssfeer af te bakenen over Pathaans gebied tussen de emir van Afghanistan en het Britse imperium.

De grens is daarna nooit door een Afghaanse regering erkend.

Na de onafhankelijkheid van Brits-Indië in 1947 werden de stammengebieden ingedeeld bij Pakistan. Maar er wonen voor het grootste deel Pathanen en onder de Pathaanse bevolkingsgroep vinden de Taliban de meeste aanhangers.

Zie ook
In december verklaarde de ISAF dat de Taliban 5 districten beheersen. Sindsdien is ze de controle over Musa Qala in Helmand weer ontnomen.
Macht van Taliban in Afghanistan